Χρυσή Σιωπή

Ξεκίνησα την πρακτική της «σιωπής» εδώ και μερικά χρόνια. Λίγες μέρες κάθε χρόνο μέσα στις διακοπές των Χριστουγέννων ή και μέσα στις διακοπές του καλοκαιριού. Από ανάγκη, βασικά. Η ζωή μου, εργασία, οικογένεια, με φέρνει σε τακτική επαφή με ανθρώπους. Aν και αγαπάω να ακούω τις ιστορίες τους και τους προβληματισμούς τους, γιατί κάνουν τις μέρες μου πιο πολύχρωμες, υπάρχουν στιγμές που μπλοκάρω και παθαίνω υπερφόρτωση από τους ήχους που βγάζουν. Τόσο, που αναζητώ την ησυχία. Όχι επειδή παύω να σκέφτομαι όταν υπάρχει ησυχία, αλλά επειδή επιτέλους, σταματάει να υπάρχει εξωτερικός θόρυβος και έχω την δυνατότητα να ακούσω την εσωτερική μου φωνή, η οποία, ειδικά στα πρώτα χρόνια, δεν είχε μάθει να μου μιλάει δυνατά. Ήταν ιδιαίτερα χαμηλόφωνη. Με αποτέλεσμα να παρασύρομαι στο να δίνομαι υπερβολικά είτε στην εργασία μου, είτε στην οικογένειά μου, παραμελώντας τις δικές μου επιθυμίες, τις δικές μου ανάγκες, ακόμα και τις βασικές, όπως ο ύπνος ή το νερό. Ορίστε λοιπόν, οι υπερκοπώσεις, να και οι ουρολοιμώξεις, ορίστε και οι καβγάδες, οι αρρώστιες και τα καταθλιπτικά επεισόδια … Συνειδητοποίησα σιγά σιγά, ότι εγώ ευθυνόμουν για ότι μου συνέβαινε. Δεν μου έφταιγε κανένας άλλος ή καμία κατάσταση. Αντιδρούσα έτσι, επειδή είχα γίνει μια βάρκα χωρίς κουπιά και επειδή τελικά είχα επιλέξει να ζω την ζωή των άλλων, αντί τη δική μου.

Σε πρακτικό επίπεδο, τώρα. Η «σιωπή» της προηγούμενης εβδομάδας κράτησε για 6 μέρες, που αποτέλεσε ρεκόρ διάρκειας για μένα, γιατί δεν ήταν ότι δεν είχα άλλες δελεαστικές επιλογές πριν την ξεκινήσω. Για την προετοιμασία της «σιωπής» μου, αποφασίζω πρώτα, πότε θα την κάνω και για πόσες μέρες. Στην συνέχεια ενημερώνω τους ανθρώπους που με αγαπούν και τους καθησυχάζω ότι θα είμαι ασφαλής, για να μην ανησυχούν για μένα, μια και κόβω κάθε είδους επικοινωνία, σταθερά, κινητά, facebook, nose-book κ.τ.λ. Αν είχα τηλεόραση δεν θα την άνοιγα κατά τη διάρκειά της. Γενικά, κάνω νηστεία από ειδήσεις ή ταινίες. Μου επιτρέπω μια εξαίρεση επικοινωνίας, την οποία όμως και αυτήν την έχω περιορίσει στο να είναι σύντομη και μία φορά την ημέρα, μέσω εμαιλ, αν χρειαστεί. Αγοράζω ότι τρόφιμα χρειαστώ, φροντίζοντας αυτά να συμβάλλουν στην υγεία μου και στην αποτοξίνωση που χρειάζομαι ανάλογα με την εποχή. Αυτήν τη φορά χρειαζόμουν αποτοξίνωση από τα γαλακτοκομικά και τον εθισμό της ζάχαρης. Παλαιότερα είχα σκεφτεί από πριν τι θα ήθελα να στοχαστώ την περίοδο αυτή, είχα για παράδειγμα ένα πνευματικό βιβλίο που θα ήθελα να μελετήσω ή ένα ζήτημα που ήθελα να λύσω με εσωτερικό διάλογο. Αυτήν την φορά αποφάσισα να μην προγραμματίσω κάτι, αλλά να αφήσω την εσωτερική μου φωνή να με καθοδηγεί, μέρα με την μέρα …

Και τι κάνω λοιπόν, τόσες μέρες μόνη μου και σε «σιωπή»; Την πρώτη μέρα, ίσως και το μισό της επομένης ασχολούμαι με τον καθαρισμό και το σιγύρισμα του χώρου μου. Είναι θα τον χαρακτήριζα … «νεκρός» χρόνος, αλλά απαραίτητος για να υπάρχει θετική ροή ενέργειας, chi ή drala, όπως αλλιώς μου αρέσει να ονομάζω την αίσθηση. Και από εκεί και πέρα, φροντίζω τις σωματικές μου ανάγκες. Αν για παράδειγμα μου έχει λείψει ο ύπνος, φροντίζω να τον αναπληρώσω. Αν μου έχει λείψει να ξαπλώνω στον καναπέ και να κοιτάζω το ταβάνι, το κάνω και αυτό!

Παράλληλα, ξεκινώ να κάνω καθημερινό διαλογισμό mindfulness*, μαγειρεύω ένα υγιεινό και όμορφα «στολισμένο» πιάτο φαγητού, διαβάζω κάποιο πνευματικό βιβλίο ή ακούω κάποια ομιλία πνευματικής φύσεως, γράφω καθημερινά ημερολόγιο των σκέψεών μου, των συναισθημάτων μου, συνθέτω κείμενα, ποιήματα, αν θελήσω, ζωγραφίζω. Προσεύχομαι και συνομιλώ με τον Θεό. Κλαίω παραπονιάρικα ή από χαρά ευγνωμοσύνης. Φροντίζω να καταγράφω τα όνειρά μου και να ασκώ «ελεύθερη γραφή» για να έρχομαι σε επαφή με το υποσυνείδητό μου … ξέρετε … εκεί που προσπαθούν να κρυφτούν οι βαθύτερες φοβίες και ενοχές. Εφαρμόζω ό,τι άσκηση αυτογνωσίας γνωρίζω που χρειάζεται καταγραφή, όπως τις πρακτικές που έχω κατά καιρούς περιγράψει στις «νότες χαράς» … Φτιάχνω μια λίστα με 50 πράγματα που κάνω καλά. Γράφω 5-15 λόγους για τους οποίους είμαι ευγνώμων την συγκεκριμένη ημέρα. Καταγράφω χωρίς αυτοκριτική 10 «τρελά» πράγματα που θα ήθελα να πραγματοποιήσω στους επόμενους 6 μήνες. Σημειώνω ότι μαθήματα έχω πάρει τον τελευταίο χρόνο από άβολες καταστάσεις ή «δύσκολους» για μένα, ανθρώπους …

Αποφεύγοντας την ανθρώπινη επαφή, η βόλτα στη φύση (βρέξει, χιονίσει), είναι επίσης, αναπόσπαστο κομμάτι της ημέρας μου. Τους μεγαλύτερούς μου καημούς τους εναποθέτω πάντα στην Φύση, όπως και οι καλύτερές μου εμπνεύσεις με επισκέπτονται πάντα στην Φύση … η οποία πάντα, σε κάθε μου βόλτα, μου «παρουσιάζεται» ή ακόμα και μου γλυκομιλάει και συνειδητοποιώ για άλλη μια φορά, ότι κατοικώ στον Παράδεισο!

Για μένα είναι λοιπόν «Χρυσή» η Σιωπή, γιατί ξαναεπιστρέφω στον εσωτερικό μου, Ιερό Χώρο, όπου καίει η δική μου Φλόγα. Ακούω ενεργητικά, την φωνή της Ψυχής μου και σημειώνω προσεκτικά, για να μην ξεχνάω τις επιθυμίες της. Συνειδητοποιώ για άλλη μια φορά, ότι παρά τις μπούρδες που κάνω κάποιες φορές σε στιγμές ασυνειδησίας, είμαι μοναδική και όμορφη εσωτερικά και ότι έχω δικαίωμα να ζω και να βρίσκομαι εδώ. Οι περισσότερες από τις πρακτικές που εφαρμόζω κατά τη διάρκεια της Σιωπής μου, έχουν πλέον εδραιωθεί και ως καθημερινές ή εβδομαδιαίες πρακτικές, ακόμα και σε εποχές έντονων «αναταράξεων».

Κάθε φορά που έχω μπει στη Σιωπή, τα απανθίσματα της είναι πολύτιμα, αποτελώντας και την αιτία για γενναίες μετατοπίσεις στη ζωή μου και αλλαγές που μου φέρνουν περισσότερη ευτυχία και που μου «φτιάχνουν» … επιδερμίδα! Η πράξη της Σιωπής μπορεί να φαίνεται ως μια εγωιστική επιλογή, ειδικά σε καιρό εορτών, αλλά είναι θεωρώ πράξη αλτρουισμού, γιατί δίχως πραγματική φροντίδα και Αγάπη για τον Εαυτό μου, δίνω στους άλλους τον χρόνο μου, τα λεφτά μου, το σώμα μου και ότι άλλο, με κίνητρο να πάρω πίσω ως αντάλλαγμα, αποδοχή, εξουσία, αναγνώριση. Αν οι έξι ημέρες σας φαίνονται υπερβολικές, τότε ξεκινήστε με μισή μέρα κάνοντας μωρουδίσια βήματα. Αν έχετε σύντροφο, ευκαιρία να δείτε πώς η «σιωπή», η δική σας ή και των δύο παρέα, λειτουργεί στην δυναμική της σχέσης σας. Αν έχετε παιδιά, δώστε στον εαυτό σας άδεια για όσο μπορείτε, ζητώντας ή από τον σύντροφό σας ή από κάποιον συγγενή ή φίλο να σας τα φροντίσει …

Δηλώνω Αρχιτέκτονας της ζωής που μου δόθηκε και επειδή έχω την θέληση για συστηματική επαφή με τον Ανώτερό μου Εαυτό, όποια και να είναι η κατάστασή μου, γίνομαι εφευρετική και τον τρόπο τον βρίσκω κάθε φορά. Δεν υπάρχουν κανόνες!

Σας προσκαλώ λοιπόν να αυτοσχεδιάσετε και θα χαρώ πολύ να μοιραστούμε εμπειρίες και ιδέες!

———————————————————————————————
*ο διαλογισμός mindfulness (ή της διαλογισμός εγρήγορσης και εστίασης) είναι μορφή διαλογισμού που με βοηθάει να γαληνέψω. Γίνεται με ανοικτά τα μάτια, χωρίς καθοδήγηση. Κάθομαι συνήθως για 20 ή 30 λεπτά, πάνω σε μαξιλάρι ή μια καρέκλα και ακολουθώ τη φυσική μου αναπνοή, αφήνοντας τις σκέψεις να κινούνται σαν συννεφάκια που τα παρασύρει από μπροστά μου, ένα απαλό αεράκι … 

Αλεξία Μαίρη, (47). Το πιστεύω της: «να γίνει εκείνη η αλλαγή που θέλει να δει στον μικροκοσμό της», email: iris@artofjoy.gr

… η φωτογραφία από χώρα του Βορρά. Απεικονίζει ανθρώπους που περιμένουν στην διάβαση, κρατώντας τα ψώνια τους, να περάσει το τρένο. Την ονομάζω: “Περιμένοντας τον Παράδεισο”.