Υπάρχουν στιγμές που όλες οι εκφράσεις προσωπικής επαφής, δε γεμίζουν την ψυχή σου.
Δεν αισθάνεσαι την μεστή επικοινωνία που θα επιθυμούσες.

Άργησα πολύ να το καταλάβω … και ίσως δεν χρειαζόταν να περάσω από μια πολύ οδυνηρή εμπειρία για να κατακτήσω μια τόσο απλή γνώση.

Παρατηρούσα τους ανθρώπους που με πλησίαζαν για να επικοινωνήσουν μαζί μου και να με συλλυπηθούν.

Άλλοι χαιρετώντας με την απλή γνωστή χειραψία, ψιθυρίζοντας τα τυπικά λόγια που λέγονται συνήθως.
Άλλοι έσκυβαν να με φιλήσουν στο μάγουλο με τα ίδια τυπικά λόγια.
Και άλλοι χωρίς να μιλούν, χωρίς να κλαίνε, περιμένοντας υπομονετικά τη σειρά τους, με κοιτούσαν στα μάτια και αμέσως μετά μου πρόσφεραν μια σφικτή αγκαλιά. Και έμεναν εκεί για αρκετά δευτερόλεπτα. Δίχως να αρθρώνουν λέξη …

Μιλούσε η ψυχή τους, κατ ευθείαν στη δική μου ψυχή! Εισχωρούσαν στο σώμα μου κι εγώ στο δικό τους και αντλούσα τη δύναμη και το κουράγιο, που η δική τους ψυχή ήθελε να δώσει στη δική μου.

Όταν χαιρετάμε κρατάμε την απόσταση. Όταν φιλάμε προσεγγίζουμε περισσότερο αλλά και αλλά εδώ κρατάμε επιφυλάξεις.

Όταν όμως αγκαλιάζουμε, δίνουμε κομμάτι της ψυχής μας στον άλλον.

Μοιραζόμαστε συναισθήματα, μοιραζόμαστε ανθρωπιά, μοιραζόμαστε τις ευαίσθητες πτυχές της δικής μας προσωπικότητας. Ακούμε την ψυχή του συνανθρώπου μας.

Δίνουμε δύναμη ο ένας στον άλλον.

Γλυκαίνουμε τις καρδιές μας.

Δηλώνουμε ότι είμαστε παρόντες!

Τι πιο όμορφο από αυτό;

Τι πιο όμορφο από το να αγκαλιάσεις τον φίλο σου, τον αδελφό σου, τον μετανάστη που βρέθηκε δίπλα σου χωρίς να έχει όνειρο ζωής γι αυτό, τον άνθρωπο που σε άκουσε στη δύσκολη στιγμή σου, τον τυχαίο περαστικό που βρέθηκε μπροστά σου, όταν Εσύ ένοιωθες ότι είσαι ευτυχισμένος;
Τι πιο γλυκό από το να δεχθείς μια αγκαλιά όταν αισθάνεσαι μόνος ή δυστυχισμένος;

Τι πιο όμορφο να αγκαλιάσεις το αγαπημένο σου κατοικίδιο, το ιερό σου δέντρο στην αυλή σου ή στη γλάστρα σου, το αγαπημένο σου αντικείμενο που μόνο με την αγάπη σου, του δίνεις ζωή, του δίνεις ψυχή, του δίνεις υπόσταση.
Για σκεφτείτε τι κάνουν τα μικρά παιδιά με τα λούτρινα ζωάκια τους. Τα αγκαλιάζουν σαν ζωντανά πλάσματα και τους μιλάνε. Τους έχουν δώσει ζωή και μοιράζονται μαζί τους την ευτυχία τους.

Αγκάλιασε τον κόσμο γύρω σου.

Έχεις πολλούς λόγους να αγκαλιάσεις τους ανθρώπους γύρω σου.
Να τους κάνεις ευτυχισμένους μέσα από τη δική σου ευτυχία που τους συνάντησες.
Να τους δηλώσεις ότι είστε μαζί σε κάθε ευχάριστη ή δυσάρεστη στιγμή τους.
Να τους δηλώσεις απερίφραστα ότι τους αγαπάς, χωρίς να χρειαστεί να τους το πεις!

Νίκος Ψυχογυιός, Μηχανολόγος, Εκπαιδευτικός στην επαγγελματική εκπαίδευση.

Αγαπημένη του φράση: «Πάντα υπάρχει χρόνος για ό,τι αγαπάμε»~ ♥

Photo by Trinity Kubassek from Pexels