Πριν μερικές μέρες, βρέθηκα ξανά με μια παλιά φίλη μετά από πολλά χρόνια!
Όταν την αντίκρυσα, ήθελα να τρέξω να την χαιρετήσω, να αγκαλιαστούμε. Είχαμε να τα πούμε τόσο καιρό!
Όμως ο κορωνοϊός είναι εδώ, μας απειλεί και μας απομονώνει. Έτσι χαιρετηθήκαμε με τον αγκώνα.
Ψυχρό ε; Ναι, αλλά τι να κάνεις.
Πίσω από τις μάσκες μας, καθίσαμε και τα είπαμε για μισή ώρα προσπαθώντας να καλύψουμε τον χαμένο χρόνο. Τι ωραία!
Τα λόγια έρεαν. Ο χρόνος πέταξε και έπρεπε να χωρίσουμε. Κρίμα, πέρασε τόσο γρήγορα!
Κι όμως η ψυχή μας γέμισε. Ήταν χαρά, ζεστασιά, επαφή.
Μπορεί να έλλειψε η φυσική επαφή αλλά η λεκτική μας γέμισε.
Για αυτό σας προτρέπω, σηκώστε το τηλέφωνο και βρείτε τους ανθρώπους που έχετε χάσει.
Χρησιμοποιήστε μήνυμα, viber, zoom ή ότι άλλο θέλετε και αν είναι δυνατόν βρεθείτε και από κοντά.
Μπορεί να απομονωνόμαστε λόγω του ιού αλλά δεν χρειάζεται να απομακρυνόμαστε.
Τηλέμαχος, (41), Προγραμματιστής Η/Υ. Και το μότο του … «Μην διστάζεις, πάμε και ας αποτύχουμε!»
Photo by Egor Kamelev from Pexels
Μα πόσο αισιόδοξη η προτροπή σου Τηλέμαχε για επικοινωνία και αφύπνιση από το παγωμένο μούδιασμα της απομόνωσης του lockdown!!! Να κινητοποιηθούμε πρέπει, να νιώσουμε ξανά τη χαρά της παρέας, της κουβεντούλας, να πούμε και κανένα αστείο, έτσι να γελάσει το χειλάκι μας, και να ζεσταθεί η καρδιά μας. Παραφράζοντας λιγάκι το μότο σου: “Δε διστάζω, προχωρώ, τι κι αν αποτύχω, σημασία έχει ότι κινήθηκα”
Εύχομαι να την ξαναβρούμε αυτή την ζεστασιά της επαφής.Δεν χάθηκε με τον κορωνοΪό , ήταν χαμένη καιρό.
Τώρα απλά μαθαίνουμε να την εκτιμάμε.
– Πίστεψαν, καταλάθος, ότι το μοναδικό πράγμα που πρέπει να κρατήσουν με κάθε κόστος είναι η ΖΩΗ!!!
Σταματήσαν να αγκαλιάζονται…
Σταματήσαν να χαιρετάει ο ένας τον άλλον!!!
Παράτησαν όλες της ανθρώπινες επαφές….
Αφήσαν οτιδήποτε ήταν ανθρώπινο!
Έμειναν χωρίς χρήματα.
Έχασαν την δουλειά τους.
Επέλεξαν όμως να φοβούνται για την ζωή τους ακόμα κι αν δεν είχαν ψωμί να φάνε.
Πίστεψαν ότι άκουσαν, διάβασαν εφημερίδες και πίστεψαν τυφλά ότι διάβασαν.
Παράτησαν την ελευθερία.
Δεν έφυγαν ξανά από το σπίτι.
Δεν πήγαν πουθενά.
Δεν επισκέφθηκαν ποτέ ξανά φίλους και συγγενείς.
Όλος ο κόσμος μετατράπηκε σε μια τεράστια φυλακή με εθελοντές κατάδικους.
Δέχτηκαν τα πάντα!!!
Όλα αυτά για να επιβιώσουν μια ακόμα μίζερη ημέρα….
Δεν έζησαν, πέθαιναν κάθε μέρα!
Ήταν πολύ εύκολο να πάρω την μίζερη ψυχή τους…
C. S. Lewis – “Οι συμβουλές ενός γέροντα διαβόλου σε έναν νεότερο” – Βιβλίο γραμμένο το 1941…
Εγώ αυτό αντιλαμβάνομαι ότι μας παροτρύνει το γράφει και στο τέλος ο Τηλέμαχος ….
… «Μην διστάζεις, πάμε και ας αποτύχουμε….
Ο φόβος, η απογοήτευση, η βαρεμάρα, η μοναξιά είναι και αυτά συναισθήματα. Ας τα αγκαλιάσουμε και ας τα εκλογικεύσουμε για να διαλυθούν.
Αφού τα αναγνωρίσαμε έγινε το πρώτο βήμα για να πάμε παρακάτω, για να γίνουμε καλύτεροι!
Ζεσταθείτε τώρα μέσω της επικοινωνίας και οι αγκαλιές θα έρθουν σύντομα. «Μην διστάζεις, πάμε και ας αποτύχουμε!»